Rozdział 9 - Ukryte namiętności

             Wyszłam wcześniej z pracy i zrobiłam małe zakupy w pobliskim markecie, gdyż wiedziałam, że bez alkoholu nie dam rady znieść tego wszystkiego. Cudownie, poniedziałek, początek tygodnia, a co za tym idzie zepsuty humor i dwie butelki czerwonego wina, z którymi miałam zaprzyjaźnić się wieczorem. Nie byłam z siebie zadowolona, tak samo jak z tego, że nie potrafiłam skończyć na dobre z narkotykami. Nie podobało mi się również to, że próbowałam oszukać samą siebie oraz wszystkich dookoła. Powinnam wreszcie zabrać się za siebie i zrobić coś konstruktywnego ze swoim życiem. Nie mogłam dłużej balansować na cienkiej granicy pomiędzy prawdą a łgarstwem. Przecież w każdej chwili mogłam się potknąć, a taki błąd kosztowałby mnie naprawdę wiele.

              Gdy tylko przekroczyłam próg mieszkania, włączyłam muzykę. Co prawda nigdy nie wierzyłam w jej cudowną, leczniczą moc, ale bez wątpienia przy odpowiednich dźwiękach szybko się relaksowałam, a po takim dniu jak ten odprężenie było niezbędne. List i wizytówkę położyłam na kuchennym blacie. Wypakowałam też zakupy, a jedną z butelek California Hills schowałam do szafki nad zlewem, żeby za bardzo nie kusiła. Następnie wzięłam szybki prysznic, który miał mnie postawić na nogi, gdyż ledwo się już na nich trzymałam. Miałam ogromną ochotę na kąpiel w jacuzzi, niestety do takich luksusów było mi jeszcze bardzo daleko. Wcisnęłam się w jasne dżinsy i szarą koszulkę. Zrobiłam delikatny makijaż, chociaż doskonale wiedziałam, że nigdzie już nie wyjdę, mimo to lubiłam dobrze wyglądać, poprawiało mi to nastrój. W chwili gdy kolejny raz rozczesywałam moje długie, jeszcze wilgotne włosy, usłyszałam dźwięk domofonu, który oznajmił, że ktoś użył kodu.

           Jak wielkie było moje zdziwienie, gdy w drzwiach ujrzałam Randyego w garniturze. Od razu pomyślałam, że coś się stało, poważna mina, milczenie, a przede wszystkim nie miał na sobie dżinsów, ciężkich butów i motocyklowej kurtki. Może ktoś umarł? Zakładałam najgorsze, lecz gdy przyjrzałam mu się uważniej, zauważyłam dwa rozpięte guziczki pod szyją i poluzowany węzeł krawatu, a wtedy przypomniało mi się, że miał egzamin z Niezawodności i bezpieczeństwa obiektów złożonych – swoją drogą, ciekawa nazwa przedmiotu kursowego. 

                – Zaliczyłem na czwórkę! O, widzę, że nawet wino kupiłaś – podszedł do mnie i musnął ustami moją szyję. Przeszedł mnie przyjemny dreszcz rozkoszy. Mruknęłam cicho i wyjęłam kieliszki z kredensu, mówiąc, że nic prócz alkoholu nie mam, co w istocie było prawdą, bo nie stworzyłabym nawet najprostszej kolacji, z tego czym dysponowałam. Uśmiechnął się i zamówił pizzę, na którą wcale nie miałam ochoty po lunchu ze Stevenem, więc ugryzłam tylko kilka kęsów, nie żałowałam sobie za to wina, które bardzo szybko zaczęło szumieć mi w głowie.

            – Zaskoczyłaś mnie, muszę przyznać, że nieprzewidywalna jesteś – zmienił temat, kończąc opowiadać o sesji egzaminacyjnej. Dobrze wiedziałam, że chciał mnie przekonać do podjęcia studiów.

                 – Po tatusiu – szepnęłam, ale dość głośno, aby doskonale to usłyszał. Spojrzał na mnie spode łba. Chyba uznał, że jestem już wystarczająco pijana i gadam brednie, bo ostatnie krople wina wlał tylko do swojego kieliszka i wypił je jednym haustem, dalej wlepiając we mnie te swoje ciemne zielone, lecz wpadające w brąz oczy. A mnie zrobiło się bardzo głupio i zastanawiałam się, jak mam to odkręcić, bo przecież Randy nie miał o niczym bladego pojęcia.

            – Przecież ty nie znasz swojego ojca… – zauważył, ale w jego głosie słychać było niepewność i zakłopotanie. Nie widziałam innego rozwiązanie, jak tylko wyznanie mu całej prawdy. Chwyciłam go za rękę i zaprowadziłam do sypialni. Z dna szafy wyjęłam sporych rozmiarów kartonowe pudło z IKEA, położyłam na łóżku przed chłopakiem i podniosłam wieko. Spodziewałam się, że będzie w szoku. Domyślałam się również, że materiały na temat Adlera, które gromadziłam przez długie lata nie wystarczą, więc opowiedziałam mu całą historię, wspominając również o lunchu i liście od matki, jednocześnie przepraszając go, że dopiero teraz odważyłam się mu o tym powiedzieć.

            Do oczu nabiegły mi łzy, popłakałam się z bezradności, ale równocześnie poczułam się o wiele lepiej, zrzucając z siebie ten ciężar. Blondyn starł łzę z mojego policzka, przytulił mnie, głaszcząc moje włosy. Czułam jego oddech na szyi. Chwyciłam kołnierzyk jego koszuli i dotknęłam delikatnie wargami jego ust. Całus przerodził się w ułamku sekundy w namiętny pocałunek. Po moim ciele rozeszła się fala gorąca. Tracąc nad sobą kontrolę, zdjęłam z jego szyi krawat i zaczęłam po kolei rozpinać guziki białej koszuli, aby jak najszybciej móc przytulić się do jego rozgrzanego, nagiego torsu. Pragnęłam go jak nigdy dotąd. Ściągnął ze mnie T-shirt, pchnął na łóżko i zaczął rozpinać moje spodnie. Opuszkami palców dotykał moich piersi, brzucha i wewnętrznej strony ud, powodując lawinę rozkoszy. Kiedy oboje byliśmy już całkiem nadzy, pochylił się nade mną, dłonią chwycił mój pośladek i bezceremonialnie wszedł we mnie. Jęknęłam głośno z powodu nieziemskiego uniesienia, które zawładnęło moim ciałem. Randy posuwał mnie mocno i brutalnie, a moje pomrukiwanie jeszcze bardziej go podniecało i sprawiało, że stawał się coraz bardziej dziki. Kazał uklęknąć mi na łóżku, po czym spragniony mojej kobiecości, jak lew zwinnej antylopy, opierając dłonie na moich biodrach, zaczął pieprzyć mnie od tyłu. Jęk przerodził się w krzyk pełen ekstazy. Tęskniłam za ostrym seksem, który tak bardzo lubiłam. Gdy usłyszałam przyspieszony oddech blondyna, zrozumiałam, że już wkrótce czeka nas finał. Po trzech pchnięciach wulkan wybuchł we mnie, zalewając mnie lepkim nasieniem.

            Trzymając głowę na klatce piersiowej chłopaka, wsłuchiwałam się w spokojne bicie jego serca. Spał smacznie, a ja nie potrafiłam zmrużyć oka. Nadal biłam się z myślami, zastanawiając się, cóż powinnam uczynić, po tym jak stało się zupełnie jasne, że Steven jest moim biologicznym ojcem. Prawdę mówiąc, było to oczywiste już dwanaście lat temu, jednak nikt spoza naszej trójki o niczym nie wiedział. Dobrze, że wreszcie wyznałam prawdę Randyemu, mogłam liczyć na zrozumienie z jego strony, a nawet pomoc w razie takiej potrzeby.

            Zawsze, gdy miałam problem z zaśnięciem, ogarniał mnie niepokój. Postanowiłam więc napić się wina, choć doskonale wiedziałam, że kac następnego dnia rano nie będzie przeze mnie efektem pożądanym. Mimo to zwlekłam się po cichu z łóżka i zaczęłam szukać bielizny, której niestety nie było w zasięgu mojej ręki, a tym bardziej wzroku, więc sięgnęłam po leżącą na podłodze koszulę chłopaka i ulotniłam się do kuchni, gdzie wyjęłam zapasową butelkę kalifornijskiego trunku, raczej z dolnej półki cenowej, a przy tym chwyciłam również kopertę zaadresowaną do Stevena Adlera i mały sztywny kartonik, który wepchnął mi do ręki. Podkurczając nogi na krześle, rozpoczęłam samotny dryf po bezdennym oceanie wspomnień. Przypomniałam sobie dzień, w którym własna matka sprzedała mnie za tysiąc dolarów.

            Miałam wtedy czternaście lat. Siedziałam w swoim pokoju i próbowałam napisać referat na geografię na temat skał magmowych, ale nie mogłam się skupić, gdyż z kuchni dochodziła moich uszu głośna rozmowa. Znów przyszedł do nas Dave, dwudziestopięciolatek, któremu moja mama nie była obojętna, mimo że miała już trzydziestkę na karku, ale jak twierdził, lubił starsze i doświadczone kobiety. Cóż, chyba szybko mu się znudziły, dlatego zaproponował jej pewien układ. Akurat wyszłam z pokoju i stanęłam przy ścianie, tak, aby mieć na nich doskonały widok, ale by oni nie zauważyli, że podsłuchuję całą rozmowę. Mama żaliła się chłopakowi, że nie ma pieniędzy na czynsz, co było zupełną bzdurą, bo dzień wcześniej opłaciła wszystkie rachunki. Znów chciała wyciągnąć od niego forsę, znalazła sobie bogatego frajera i doiła go jak tylko mogła. Brunet z krótko przystrzyżonymi włosami zaczął się zastanawiać, po czym wypił resztę piwa i powiedział coś, co sprawiło, że nieomal osunęłam się ze wstydu po ścianie.

               – Dam ci tysiąc, jeśli będę mógł zerżnąć twoją córkę.

            Liczyłam na to, że matka zacznie na niego bluzgać, wyrzuci go z domu za tę propozycję, ale nie zrobiła tego. Bez wahania zgodziła się na ten pomysł. Zawołała mnie, a ja na ugiętych ze strachu nogach, posłusznie poczłapałam do kuchni.

            – Kochanie, za moment staniesz się prawdziwą kobietą – oznajmiła obcesowo. – Wiem, że nie możesz się już tego doczekać – uśmiechnęła się szyderczo i wyszła z domu, zostawiając mnie samą z chłopakiem.

            Patrzył na mnie pożądliwym wzrokiem, a ja czułam, jak cała się rumienię. Chcąc mnie uspokoić, powiedział, że to nie będzie bolało, a nawet sprawi mi wiele przyjemności, jeżeli będę posłusznie spełniała każde jego polecenie. Wyjął portfel i położył na stole tysiąc dolarów, chwycił moją rękę i wcisnął w nią jeszcze cztery stówy, zastrzegając, abym o tych dodatkowych profitach nie mówiła matce. Potem pozwoliłam mu robić ze sobą, co tylko chciał. Myślałam o forsie, jaką mi dał. Nigdy wcześniej nie miałam tyle pieniędzy! Pomyślałam, że seks to nic strasznego, to normalna praca, za którą otrzymuje się godną zapłatę. Mój pierwszy raz z Dave’em nie był wcale taki straszny, jak mi się wcześniej wydawało, w porównaniu z niektórymi późniejszymi stosunkami za pieniądze.

        Nagle poczułam zimny dotyk na moim nagim ramieniu, gdyż materiał koszuli osunął się nieco, odsłaniając skrawek ciała. Randy skutecznie wyrwał mnie z rozmyślań. Stał za mną i odgarniając włosy z karku, zaczął mnie po nim delikatnie łaskotać.

            – Co zamierzasz? – zapytał, siadając naprzeciw mnie i bawiąc się pustym kieliszkiem. Miał na sobie tylko czarne spodnie, więc miałam dobry widok na jego wspaniale umięśnioną klatkę piersiową.

            – Nie wiem. Nie mam żalu do Stevena, nie mogę go mieć, bo przecież on nie jest niczemu winien. To moja matka spieprzyła życie kilku osobom i zniknęła, jakby nigdy nic. A teraz ten cholerny list – wskazałam na skrawek papieru, który trzymałam oburącz – myśli, że jak napisała kilka zdań, to jej winy zostały odkupione. Spotkam się ze Stevenem, porozmawiam z nim. Nie nadrobimy straconego czasu, ale przecież możemy żyć w zgodzie. Potrzebuję tylko kilku chwil, żeby to wszystko złożyć sobie do kupy. Jedno wiem na pewno, nienawidzę tej suki. Nie mam pojęcia, jak to możliwe, że była dla mnie kiedyś autorytetem, że byłam wpatrzona w nią jak w obrazek. Zniszczyła całe moje życie.

          Westchnęłam głośno i wstałam z krzesła, poprawiając tkaninę, która kolejny raz osuwając się, odsłoniła moje piersi.

            Chłopak stanął naprzeciw mnie i uśmiechnął się szczerze. Zarzuciłam mu ręce na szyję i oparłam głowę o jego ramię. Wtedy szepnął mi do ucha słowa, które pragnęłam w tym momencie od niego usłyszeć. Kocham cię, piękna. Zawsze będę przy tobie. Nagle poczułam jego dłonie na pośladkach, a tuż po chwili moje stopy oderwały się od zimnej podłogi. Objęłam go nogami w pasie, a on całując mnie zachłannie, przycisnął moje plecy do ściany. Nie spodziewałam się kolejnych pieszczot. Było mi z nim tak wspaniale, jak nigdy dotąd. Najgorszy nawet dzień, taki jak poniedziałek, którego nienawidzi ogromna liczba ludzi na świecie, staje się do zniesienia, a jego zwieńczenie może zamienić się w cudowne wspomnienie, którego nie sposób zapomnieć przez długie tygodnie, a może i miesiące. Randy obdarował mnie pozytywną energią, której potrzebowałam jak drzewo wody. 

***

Tak jak obiecałam, publikuję w dniu moich urodzin. To opowiadanie powoli zamienia się w opowiadanie erotyczne, co wcale mi się nie podoba, ech.