Rozdział 3 - Drżenie

            Powędrowaliśmy do pokoju Randyego, gdzie chłopak przygotował dwie ścieżki kokainy. Większa dla mnie, mniejsza dla niego. Pięć minut po wciągnięciu oboje dostaliśmy kopa. Błogo, tak jak zawsze. I wtedy poczułam, że ten blondyn naprawdę nie jest mi obojętny. Siedziałam na jego łóżku, on usiadł za mną. Odgarnął mi włosy za ucho, potem objął w pasie i mocno do siebie przytulił. Kiwaliśmy się w rytm muzyki, która leciała z głośników, chyba Rolling Stonesi, było mi zbyt dobrze, żeby skupiać się na melodii. Serce biło mi coraz szybciej, co było typowym objawem fizjologicznego działania kokainy. Czułam jego oddech na swoim policzku. I pragnęłam się z nim kochać, tu i teraz. Bez względu na wszystko. Chciałam go tylko dla siebie. Odwróciłam głowę i napotkałam jego usta, zaczęliśmy się całować. Namiętnie, ale i dziko. Byliśmy zagubionymi dzikimi zwierzątkami, bożymi stworzonkami powołanymi do tego, aby kochać się fizycznie i psychicznie. Świat kręcił się wokół nas. Czas momentalnie się zatrzymał. Pożądaliśmy siebie nawzajem. Położyłam się na łóżku, poczułam na sobie słodki ciężar jego ciała. Całował łapczywie: szyję, usta, dekolt. Jego dłonie wodziły po moich udach, czułam je przez materiał krótkich szortów. Zaplątałam palce w jego długich jasnych włosach, próbując przybliżyć jego głowę do siebie. Podniecenie rosło z każdą sekundą. Coraz trudniej było wytrzymać to napięcie, ale Randy rozumiał mnie doskonale i w tym samym momencie podniósł mnie do pozycji półleżącej, następnie ściągnął ze mnie białą koszulkę, pocałował dekolt i uwolnił piersi skrępowane koronkowym stanikiem. Poszło mu to nad wyraz sprawnie, doskonale pamiętam, jak mężczyźni, z którymi sypiałam dla pieniędzy, nie potrafili odpinać biustonosza. Randy zrobił to jedną ręką, widać, że miał już wprawę. Jego sprawne palce wędrowały teraz po moim biuście, zataczały koła wokół sutków, podszczypywały je. Niesamowite uczucie rozkoszy przepełniało mnie od stóp do głów. Oddychałam głęboko, co jeszcze bardziej podniecało zielonookiego, który zabrał się za dolne partie mojego ciała. Rozpiął rozporek i zsunął ze mnie szorty. Dbał o to, aby to mnie było dobrze, to było z jego strony takie urocze. Chwyciłam go za czarny podkoszulek i przyciągnęłam do siebie, po czym zwinnie pozbawiłam go górnej części odzieży. Masowałam jego nagi tors. Uklękłam za nim na łóżku i przytuliłam się do jego pleców. Gładząc jego korpus łapkami, zniżałam się do sprzączki jego paska, który po chwili rozpięłam. To samo zrobiłam z guzikiem i zamkiem błyskawicznym jego spodni. Kiedy chłopak został w samych bokserkach, ponownie powalił mnie na łóżko i zaczął pieścić językiem moje ciało, a dłońmi głaskał wewnętrzną stronę ud, dobierając się do czarnych majteczek, które jednym ruchem ze mnie zsunął. Czułam ciepło w okolicy podbrzusza i palec Randyego w pochwie. Zaczęłam cicho pojękiwać, bo delikatnymi ruchami doprowadzał mnie do istnego szaleństwa.

– Nie każ mi czekać... – szepnęłam zniecierpliwiona, chciałam, żeby już we mnie wszedł. Byłam cała mokra, na zewnątrz i w środku.

            Wysłuchał mojej prośby, zrzucił z siebie bokserki i jednym pchnięciem wszedł we mnie. Jęknęłam jeszcze głośniej. Jego ruchy były szybkie i głębokie, dobrze wiedział, czego w tej chwili potrzebuję. Moje biodra mimowolnie unosiły się w górę, to opadały w dół. Oboje jęczeliśmy, a akompaniowała nam muzyka, która rozbrzmiewała chyba w całym domu. Znów czułam jego zwinne palce na sterczących sutkach. Jego penisa otulała moja mokra, gorąca i ciasna kobiecość. Nabijał mnie na swojego członka coraz szybciej, mocniej, aż oboje osiągnęliśmy ogromny orgazm. W tym samym momencie wypełnił mnie gorącą spermą i mocno do siebie przytulił, całując w okolicy mostka.

            Położył się obok, narzuciwszy na moje oblane potem ciało kołdrę. Sięgnął ręką do nocnego stolika, skąd wziął paczkę papierosów i odpalił jednego. Zawsze bardzo mnie podniecało, jak facet po ostrym seksie, zwyczajnie palił. Wyjęłam mu papierosa z ust i sama zaciągnęłam się nim kilka razy, po czym oddałam mu fajkę. Było mi tak wspaniale, jak jeszcze nigdy dotąd. Kochałam się z mnóstwem facetów, ale jeszcze z żadnym nie było mi tak dobrze.

            Znaliśmy się z Randym już cztery lata, spotykaliśmy się, ale dopiero dziś wylądowaliśmy razem w łóżku. To jedna z najwspanialszych rzeczy, jaka mi się ostatnio przytrafiła, naprawdę. Nie miałam pojęcia, czym było to spowodowane? Może ja po prostu czułam coś do tego blondyna? Bzdura! Nigdy się w nikim nie zakochałam, nawet Travis nie zawrócił  mi tak w głowie, jak... A niech to szlag! Ja faktycznie zabujałam się w Randym! Cholera, to się teraz utopię we własnym gównie. W końcu dla niego to zbliżenie na pewno nic więcej nie znaczy. Przespał się ze mną, ponieważ ja sama tego chciałam, a on po kokainie tak samo jak ja ma ogromną chcicę. I tyle, nic więcej. Kurwa! Jak ja bym chciała, żeby było inaczej. Z nikim nie było mi tak obłędnie jak z Randym, tymczasem on miał to w głębokim poważaniu. Masz za swoje, suko! Co? Mówię, masz za swoje, zdziro. Ja pierdolę, ta koka była zmieszana z jakimś gównem. Mam jakieś omamy, czy co? Nie, kurwa, nie masz. O co tu chodzi? O ciebie. Spojrzałam na Randyego, gapił się w sufit i palił fajkę. Nie czułam się źle, ale ten głos... Kim jesteś? Twoim sumieniem. Błagam, takie rzeczy dzieją się tylko w dobrych książkach i mniej fajnych filmach. O co ci chodzi? Ty już dobrze wiesz. O to, co boli cię najbardziej. O kurwa, nie, to jakiś sen na jawie. Przykro ci? A powinno. Odpierdol się ode mnie. Wiesz, że to niemożliwe. Jestem twoim sumieniem. Och, wypierdalaj już! A Randyemu powiesz? Spierdalaj! Mam przeliterować? Nie powiesz? Nieładnie, wredna suko. Daj mi święty spokój!

            Zerwałam się z łóżka na równe nogi, wcisnęłam na siebie bieliznę i przytrzymując dłoń przy ustach, pobiegłam do łazienki z prędkością światła. Jeszcze szybciej podniosłam klapę sedesu i zwymiotowałam. Obrzygałam sobie przy tym włosy. Nagle poczułam się fatalnie. Było mi słabo. Do oczu napłynęły łzy. Ta pieprzona kokaina, to ona, to jej wina.

– Colleen, wszystko w porządku? – usłyszałam zza drzwi.

– Ten towar... Był jakiś trefny – wydusiłam z siebie przez łzy i położyłam się na zimnych kafelkach, głęboko oddychając. Wszystko wirowało mi przed oczami.

            Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi i cichy jęk chłopaka.

– Kiepsko wyglądasz, weź prysznic. Dasz radę?

            Kiwnęłam głową i wzięłam miękki zielony ręcznik, który mi podał. Kiedy wyszedł z łazienki, zamknęłam się w kabinie i odkręciłam zimną wodę. Mdłości minęły, zaczęłam wracać do żywych. I ciągle zastanawiałam się, co tak naprawdę zaszło przed chwilą. Biłam się z myślami przez kilka minut, kiedy w końcu zorientowałam się, że cała zmarzłam. Wyszłam z kabiny, owinęłam się ręcznikiem i pomaszerowałam do pokoju chłopaka, który siedział na łóżku z laptopem na kolanach. Kiedy tylko usłyszał moje kroki, odłożył go na biurko i podszedł do mnie.

– Lepiej? – znów kiwnęłam, nie mogłam wydobyć z siebie ani słowa. – Przepraszam, nie wiedziałem, że ci zaszkodzi. Zawsze brałem od jednego dostawcy, nie raz już przecież próbowałaś i jeszcze nigdy nic takiego się nie działo. Przykro mi... – powiedział. Milczałam, ale przytuliłam się do niego mocno, a blondyn pocałował mnie w czoło, wziął na ręce i zaniósł do łóżka. Był taki kochany. Położył się obok i pogłaskał mnie czule po brzuchu.

– Dobrze mi z tobą – szepnął. A ja byłam w szoku. Jednak coś dla niego znaczyłam! To nie był zwykły niezobowiązujący seks. Chciałabym tylko wiedzieć, co tak naprawdę nas do tego skłoniło. To nie mógł być żaden przypadek. Już teraz wiem, jak wygląda raj. Właśnie znalazłam się w niebie. I prawdziwe niebiosa nie mają nic wspólnego z moimi dotychczasowymi wyobrażeniami! To nie jest żaden zadbany ogródek z kolorowymi kwiatkami, strumyczkami, kaskadami, śpiewającymi ptaszkami i hasającymi sarenkami. To uczucie, motyle... ale nie na łące, a w brzuchu.

            Wszystko zaczęło się układać, całe moje życie. Za sprawą jednego blondyna moje szczęście osiągnęło apogeum. I komu mam być za to wdzięczna? Bogu? Sobie? Przypadkowi? Sama nie wiem. Pozostaje tylko nierozwikłana sprawa problemu, ale to jest do załatwienia w najbliższym czasie, choćby jutro! Tak, jak najszybciej. Muszę to załatwić i moje życie będzie cudowne. Takie, jakiego pragnęłam od najmłodszych lat. Nie mogę zaprzepaścić takiej szansy z powodu jednego incydentu, głupoty, może błędu. Nie dopuszczę do tego, jestem pewna. Jutro wstanę, pójdę do pracy, a po pracy zamknę tamten rozdział życia. Mam w sobie na tyle siły, aby to zrobić. Wierzę, że mi się uda. Gwiazdy ostatnio mi sprzyjają, dlaczego teraz miałoby być inaczej? Ach, nie mogę doczekać się nowego dnia.

            Randy zniknął w łazience, a ja zaczęłam snuć plany na przyszłość, zakładając, że wszystko pójdzie po mojej myśli. Przecież nie mogło być inaczej. Ja też zasługiwałam na odrobinę szczęścia i miłości. Dlaczego miałabym mieć zawsze pod górkę? Innym się udaje zmienić swoje życie, mnie też to się uda. Bardzo tego pragnę i dowiodę każdemu, że potrafię.

            Mam dwadzieścia cztery lata, wszystko jeszcze przede mną. To najpiękniejsze lata, chcę się dobrze bawić, a nie martwić na zapas. Muszę żyć chwilą. Inaczej zginę w tej codziennej gonitwie. Teraz nie brakuje mi niczego, mam wszystko. Dom, samochód, pracę, mam nadzieję, że i faceta. Już wiem, jak wygląda szczęście, wiem, że jest możliwe do osiągnięcia. Jeżeli ktoś przeżywa kryzys, brakuje mu już nadziei, musi wiedzieć, że to jeszcze nie jego czas. Ale taka chwila nadejdzie, w niedalekiej przyszłości zapewne. Dlatego trzeba znaleźć w sobie pokłady siły i cierpliwości, aby przetrwać ten trudny okres, potem będzie już tylko lepiej. Świat znów nabierze barw, na twarzy ponownie pojawi się uśmiech. Nie można tracić wiary w jutro. Mnie się udało, to innym też się uda.

            Dobra, nie, nie mogę się tak oszukiwać. Jest jeszcze problem, nierozwiązany. Ale wiem, że jutro osiągnę sukces i już nic nie będzie mnie trapić. W końcu nie ma rzeczy niemożliwych. Nawet wodę da się przypiąć zszywkami do drzewa. Trzeba tylko pomyśleć, jak to zrobić, aby osiągnąć swój cel. A cel uświęca środki, jak to włoski filozof Niccoló Machiavelli w swoim traktacie o sprawowaniu władzy „Książę” napisał. Co on tam jeszcze mówił? A... że mamy wiedzieć, że są dwa sposoby walczenia, trzeba być lisem i lwem. Bez obaw, sprytna jestem jak mało kto, waleczna również, chociaż z nikim bić się nie zamierzam. Choć pewnie, gdybym musiała, to przywaliłabym niejednemu w twarz. Ale nie muszę. Za to chcę osiągnąć zamierzony cel, dojdę do niego nawet po trupach. I nie, nie zabiję nikogo, choć mogłabym wynająć Johnnego, zrobiłby to za kilka centów. O ile w rzeczywistości jest tym płatnym, seryjnym mordercą, na jakiego przecież wygląda.

            Jutro jest mój dzień. Jutro ja zostanę królową, będę władać moimi poddanymi. Mama zawsze powtarzała mi, że o swoje trzeba walczyć do ostatniej kropli krwi. Będę! Mówiła mi też, że nie wolno mi... Ale zakazy są po to, żeby je łamać, Kochana Mamo, któraś zostawiła mnie na pastwę losu. Może gdybyś nie zapadła się pod ziemię, nie musiałabym zniżać się do tego poziomu, ale... Czemu by nie? Dla mnie to będzie niezła zabawa. Czysta satysfakcja. Rozrywki mi nie zabronisz, prawda? Kochana Mamo, któraś zostawiła swoje dziecko...

***

Jeżeli ktoś czyta to lub jakiekolwiek inne moje opowiadanie, ale nigdy nie dał o sobie znać, to miło będzie, gdy przyzna się pod tym postem do czytania moich wypocin. 

Jeżeli ktoś chce być w linkach lub życzy sobie, aby informować go o nowych rozdziałach, niech również napisze pod spodem.

Małe zmiany zostały wprowadzone w zakładce Bohaterowie - nadal będzie ona uzupełniana. Pojawił się tam też odnośnik do strony z Waszymi blogami.

Daga: Oto erotyczna scena, specjalnie dla Ciebie. Ciesz się, że jesteś starą dupą i skończyłaś już 18 lat, inaczej nie dałabym Ci tego przeczytać.